1. Dziś jest XXXI Niedziela Zwykła w ciągu roku:
• 7.30, 9.00 i 12.00 - po tych Mszach św. wspólna adoracja Najświętszego Sa-kramentu zakończona błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem;
• 10.20 – Droga Betlejemska a po Mszy św. błogosławieństwo dzieci;
• 15.00 – Koronka do Bożego Miłosierdzia (codziennie);
2. Msze św. w oktawie (do 8 listopada włącznie) nie o 17.00 a o 16.30.
3. Spotkania grup parafialnych:
• Spotkanie Akcji Katolickiej w poniedziałek, 4 listopada, po Mszy św. o godz. 18.00.
• Spotkanie Bractwa św. Józefa w środę, 6 listopada, po Mszy św. o g. 18.00.
4. Bezpłatne porady prawne w środę 6 listopada o godz. 16.30.
5. Wypominki oktawalne do 8 listopada o godz. 17.00.
6. W niedzielę, 10 listopada, po porannej Mszy św. nabożeństwo do bł. Angeli Truszkowskiej założycielki Sióstr Felicjanek. Po Mszy św. można uczcić relikwie bł. Angeli przez ucałowanie.
7. Za tydzień w niedzielę:
• Msza św. w intencji Ojczyzny o godz. 12.00;
• Spotkanie Świeckiego Zakonu Franciszkańskiego: 15.00 – adoracja Naj-świętszego Sakramentu; 16.00 – Msza św; 16.45 – spotkanie formacyjne na plebanii
8. Obraz św. Józefa w tym tygodniu mogą przyjąć Wierni z ul. Łukasińskiego 30. W przyszłym tygodniu Wierni z ul. Łukasińskiego 31. Termin przyjęcia proszę uzgodnić w zakrystii.
9. Odpust za zmarłych:
• Wierni, którzy w dniach od 1 do 8 listopada pobożnie nawiedzą cmentarz i przynajmniej w myśli pomodlą się za zmarłych, mogą zyskać odpust zupełny za dusze w czyśćcu cierpiące.
• W kiosku można nabyć książeczkę pt. „Czyściec i pomoc duszom czyśco-wym”. Możemy w niej przeczytać o przeżyciach z duszami czyścowymi i za-poznać się z objawieniem Bożym o czyścu oraz jak możemy pomóc duszom w czyścu.
10. Spotkania do bierzmowania dla dorosłych w piątek o godz. 19.00. Nie będzie indywidualnego przygotowywania do tego sakramentu.
11. Pielgrzymka do Fatimy w dniach 17 – 24 kwietnia. Informacja u ks. Piotra.
12. Planowana Pielgrzymka do Medjugorie, miejsca codziennych objawień Matki Bożej w dniach 20 – 28 czerwca. Informacja w zakrystii.
13. Z kalendarza liturgicznego:
• wspomnienie św. Karola Boromeusza, biskupa w poniedziałek, 4 listopada;
• święto rocznicy poświęcenia Bazyliki Laterańskiej w sobotę, 9 listopada.
14. Sprawy materialne parafii:
• na potrzeby bieżące parafii i sanktuarium wpłynęło 500 zł. Bóg zapłać!
• na okna do kościoła wpłynęło 150 zł. Bóg zapłać!
• dzisiaj (w pierwszą niedzielę miesiąca) taca gospodarcza.
• w przyszła niedzielę taca na Seminarium Duchowne.
15. W tym tygodniu troskę o piękno kościoła powierzamy Wiernym z ul. Limanow-skiego 35/37. Sprzątamy w sobotę od godz. 9:00.
16. Od 1 listopada na ekrany kin wszedł amerykański film „Nieplanowane”. War-to obejrzeć. Dlaczego?
• Po pierwsze dlatego, że pokazuje, jakim dramatem jest zabicie dziecka i to na bardzo wielu płaszczyznach. Tak, widzimy na filmie obserwowaną za pośrednictwem ekranu USG scenę wessania malutkiego, kilkutygodnio-wego płodu przez maszynę.
• Po drugie film zmienia perspektywę dlatego, że jest pro-kobiecy. Stoi po stronie kobiet. Pokazuje, że kobiety w nieplanowanej ciąży szukają przede wszystkim pomocy, zrozumienia, wsparcia.
• Po trzecie ten film zmienia perspektywę myślenia o metodach obrony życia. Pod ukazaną w filmie kliniką aborcyjną stoją dwa “obozy” obrońców życia: ci, którzy krzyczą na klientki i pracowników kliniki “MORDERCY” oraz ci, którzy nic nie krzyczą, ale głównie stoją i się modlą, nie wciągają tych kobiet w dyskusję, ale pokazują, że istnieje inna niż aborcja droga rozwiązania pro-blemu nieplanowanej ciąży.
• Po czwarte film pokazuje, że zabójstwo jakiejkolwiek istoty nie rozwiązuje problemów, ale raczej stwarza kolejne.
• Po piąte w filmie można zobaczyć działanie psychologicznych mechani-zmów wyparcia, widzimy bowiem dokładnie jak Aby tłumaczy samej sobie, że pracując w klinice aborcyjnej nie robi niczego złego, a po prostu pomaga kobietom. Te mechanizmy działają w każdym z nas
• Po szóste film kieruje nasze oczy przede wszystkim w stronę Pana Boga, Je-go miłosierdzia, który “sprawia, że słońce wschodzi nad złymi i nad dobrymi” (Mt 5,45) i “pozwala im razem róść aż do żniwa” (Mt 13,30).
17. Do wieczności odeszła śp. Bożena Pietryło. Wieczny odpoczynek racz jej dać Panie.
18. W tym tygodniu troskę o piękno kościoła powierzamy Wiernym z ul. Li-manowskiego 90,96 i 98. Sprzątamy w sobotę od godz. 9:00. Dziękuję tym, którzy poczuli się odpowiedzialni za czystość naszej świątyni.
Obowiązki wobec Ojczyzny
„Przechodniu, idź i powiedz wszystkim Polakom, bez wyjątku, żeśmy tu wszyscy legli dla nich, dla Ojczyzny, dla Jej praw dla Jej istnienia i dla Jej wolności. Niech kontynuują nasze dzieło” - Napis na pomniku bohaterów po-ległych za Polskę.
Ojczyzna to dom rodzinny, to matka, ojciec, brat i siostra, sąsiad i znajomy. Ojczyzna to wieś i miasto, to pola, łąki i lasy, ulice i domy, zabytki przyrody i historii, dzieła sztuki, język, historia, kultura i tradycja. Ojczyzna to miejsce urodzenia, wychowania i wzrastania, to miejsce, za którym się tęskni będąc w oddaleniu. Ojczyzna to groby, to małe cmentarze i wielkie nekropolie.
Każdy człowiek ma obowiązki względem swojej Ojczyzny, a tym najwięk-szym obowiązkiem jest miłość do kraju. Obowiązek to czynność, którą z ko-nieczności powinniśmy wykonywać; ta konieczność wypływa z prawa natu-ralnego, Bożego i ludzkiego – mówił bł. Michał Sopoćko. Poczucie takiego obowiązku pociągało młodych chłopców do wojska w czasach potrzeby obro-ny Ojczyzny; szli na ochotnika, choć wiedzieli, że czeka ich trud, a może i śmierć.
Bohater powieści Jadwigi Czechowicz „Kresy i bezkresy” wymyślił swoje życiowe motto: „Nad wszystko droższe Boga miłowanie, ojczyzny kochanie i o ludzi staranie”. Miał dopiero 16 lat, ale nie wiedział, co to znaczy wiek młodzieńczy, tak wcześnie musiał dorosnąć i stać się odpowiedzialnym.
Tak jeszcze przed stu laty myśleli młodzi Polacy. Boleśnie doświadczeni przez wichry historii, nieśli w sobie szczytne idee prawa do państwowego niepodległego bytu Polski i silne poczucie, że Bóg „jest sprawcą wszystkiego we wszystkim”. Byli również świadomi swojej odpowiedzialności za bliź-nich.
Polskę, naszą Ojczyznę nazywamy naszą Matką, która nas wykarmiła ciele-śnie i duchowo. Wśród Jej dzieci znajduje się tylu wielkich i świętych, którzy są dla nas przykładem, a także opiekunami i pośrednikami u Boga. Tę Ojczy-znę winniśmy kochać, gdyż nakazuje nam to prawo Boże, wyryte w naszych sercach.
Obowiązki, jakie nakłada na nas władza, wypływają z obowiązku miłości Ojczyzny. Dziś jednak miłość Ojczyzny, patriotyzm nie dla wszystkich zdają się być pierwszym obowiązkiem i najwyższą wartością. Są ludzie, którzy ła-mią
prawa natury, depczą przykazania Boże, drwią z prawa ludzkiego. Są to egoi-ści, ludzie zepsuci lub pogubieni, którzy pogardzając wszelkim prawem, uznają tylko własny interes. Oszukują państwo i swoich bliźnich, wyłudzają dobra, nie płacą należnych podatków.
Ale przecież jeżeli ojczyzna jest silna, bogata, dobrze zorganizowana i nie-ustraszenie broniona, to i wszystkim w niej jest dobrze. Ks. Piotr Skarga oj-czyznę przyrównuje do okrętu płynącego po morzu, od którego bezpieczeń-stwa zależy pomyślność wszystkich płynących.
Ludzie mądrzy i święci zawsze odznaczali się wielką miłością Ojczyzny. Nasze pragnienia stają się programem budowy ładu społecznego wtedy, gdy mają na myśli dobro wspólne. Ład prawny i moralny winien opierać się na prawdzie. To walka o sprawiedliwość i miłość społeczną, troska o godność człowieka, rozwijanie cnót obywatelskich, takich jak patriotyzm, zaangażo-wanie, odpowiedzialność, wzajemna pomoc, pomoc słabszym i współpraca. Tych cnót nam ciągle brakuje. Są siły w Narodzie, które niszczą nasz wspólny dom poprzez swój skrajny egoizm, pozbawiony jakichkolwiek hamulców mo-ralnych. Trwa zaciekła walka o kulturę, czyli wymiar duchowy życia społecz-nego. Dotyka ona tożsamości rodziny, która jest przecież podstawową komór-ką społeczną oraz chrześcijaństwa jako naszej siły duchowej. Życie wspólno-towe ulega wręcz destrukcji w świecie i coraz mocniej dotyka Polaków po-przez narzucanie nam wzorców kulturowych i ustanawianych praw.
Polska stanowi jeden z ostatnich bastionów tradycji i wiary w Boga i z tego powodu przede wszystkim stała się miejscem ataku środowisk rewolucji libe-ralno – lewicowych obcych i własnych. Walka ta pod hasłem ksenofobii, ho-mofonii i islamofobii obraca się tak naprawdę przeciw kulturze chrześcijań-skiej, która jest jeszcze mocno osadzona w naszym Narodzie.
Tak więc patriotyzm to także dobre zrozumienie zachodzących przemian w świecie i trendów kulturowych i zaangażowanie na polu ochronienia w naszej Ojczyźnie tego, co cenne i stanowi nieocenioną wartość.
Dziś rośnie u nas młode pokolenie, które jest bardziej patriotyczne niż średnie. Wychowuje się na wzorcach bohaterów narodowych, niezłomnych. Trzeba nam te wzorce na nowo odkrywać przed młodymi, aby kontynuowali ich dzieło.
Zofia Bury (z Głosu Floriańskiego)
Kościół nakazuje modlitwę za Ojczyznę i rządzących. Chrystus nie głosił religii pry-watnej. Jego ewangeliczne orędzie dotyczy nie tylko pojedynczych osób, ale i całych społeczeństw oraz państw. Kościół nie jest obojętny na sprawy świata, zatem katolik też nie może być obojętny na świat mu najbliższy – własną Ojczyznę. Bóg przema-wia do człowieka przez różne sprawy i instytucje jego życia, również przez państwo. Chrześcijanin nie jest od niego uwolniony, jak każdy człowiek potrzebuje nieustan-nego związku z państwem. Żyje w nim, rozwija się, wchodzi w tysiące interakcji z jego instytucjami i przedstawicielami. Państwo stawia przed nim wyzwania i wzbu-dza najróżniejsze, często ambiwalentne, uczucia, a skoro tak, to nie może on pozo-stawać wobec niego obojętnym i dlatego się za nie modli. To naturalne, że gdy insty-tucja, do której należę, albo z którą mam kontakt, przeżywa kryzys, to ten kryzys dotyka mnie. Modlitwa wychodzi zawsze wobec potrzeb świata. Modlić się za kogoś to znaczy sprzyjać mu, życzyć mu dobrze, cieszyć się z jego sukcesów i smucić z porażek. Modlitwa jest relacją nie tylko z Bogiem, lecz z tym wszystkim, co człowiek otacza prośbą. Tak działa tajemnica modlitwy: „w co wierzę, tak się modlę, jak się modlę, tak żyję”. To modlitwa rozpala w sercu ogień do ofiarnej służby i wysiłku na rzecz swego kraju.